บันทึกการเรียน ครั้งที่ 2

วันพุธ ที่ 18 มกราคม 2560

เวลา 8.30 - 12.30 น.

 

ความรู้ที่ได้รับ 

ประเภทของเด็กที่มีความต้องการพิเศษ

แบ่งได้เป็น 2 กลุ่มใหญ่ ๆ คือ

  1. กลุ่มเด็กที่มีลักษณะทางความสามารถสูง

มีความเป็นเลิศทางสติปัญญา

เรียกโดยทั่ว ๆ ไปว่า “เด็กปัญญาเลิศ”

•เด็กที่มีความสามารถทางสติปัญญา

•มีความถนัดเฉพาะทางสูงกว่าเด็กในวัยเดียวกัน

ลักษณะของเด็กปัญญาเลิศ

•พัฒนาการทางร่างกายและจิตใจสูงกว่าเด็กในวัยเดียวกัน

•เรียนรู้สิ่งต่างๆ ได้อย่างรวดเร็วและง่ายดาย

•อยากรู้อยากเห็นอย่างจริงจัง ชอบซักถาม

•มีเหตุผลในการแก้ปัญหา  การใช้สามัญสำนึก

•จดจำได้รวดเร็วและแม่นยำ

2.  กลุ่มเด็กที่มีลักษณะทางความบกพร่อง

1.เด็กที่บกพร่องทางสติปัญญา

   หมายถึง เด็กที่มีระดับสติปัญญา หรือเชาว์ปัญญาต่ำกว่าเกณฑ์เฉลี่ย เมื่อเทียบเด็กในระดับอายุเดียวกัน

มี 2 กลุ่ม คือ เด็กเรียนช้า และเด็กปัญญาอ่อน

เด็กเรียนช้า

  - สามารถเรียนในชั้นเรียนปกติได้

  - เด็กที่มีความสามารถในการเรียนล่าช้ากว่าเด็กปกติ

  - ขาดทักษะในการเรียนรู้

  - มีความบกพร่องทางสติปัญญาเพียงเล็กน้อย

  - มีระดับสติปัญญา (IQ) ประมาณ 71-90

สาเหตุของการเรียนช้า

1. ภายนอก

•เศรษฐกิจของครอบครัว

•การสร้างเสริมประสบการณ์ให้แก่เด็ก

•สภาวะทางด้านอารมณ์ของคนในครอบครัว

•การเข้าเรียนไม่สม่ำเสมอ

   •วิธีการสอนไม่มีประสิทธิภาพ

2. ภายใน

  •พัฒนาการช้า

  •การเจ็บป่วย

เด็กปัญญาอ่อน

  - ระดับสติปัญญาต่ำ

  - พัฒนาการล่าช้าไม่เหมาะสมกับวัย

  - มีพฤติกรรมการปรับตนบกพร่อง

  - อาการแสดงก่อนอายุ 18

เด็กปัญญาอ่อน

แบ่งตามระดับสติปัญญา (IQ) ได้ 4 กลุ่ม

   1. เด็กปัญญาอ่อนขนาดหนักมาก IQ ต่ำกว่า 20

    - ไม่สามารถเรียนรู้ทักษะด้านต่าง ๆ ได้เลย

    - ต้องการเฉพาะการดูแลรักษาพยาบาลเท่านั้น

2. เด็กปัญญาอ่อนขนาดหนัก IQ 20-34

  •ไม่สามารถเรียนได้ ต้องการเฉพาะการฝึกหัดการช่วยเหลือตัวเองในกิจวัตรประจำวันเบื้องต้นง่าย ๆ

    •กลุ่มนี้เรียกโดยทั่วไปว่า C.M.R (Custodial Mental Retardation)

   3. เด็กปัญญาอ่อนขนาดปานกลาง IQ 35-49

   - พอที่จะฝึกอบรมและเรียนทักษะเบื้องต้นง่าย ๆ ได้

   - สามารถฝึกอาชีพ หรือทำงานง่าย ๆ ที่ไม่ต้องใช้ความละเอียดลออได้

   - เรียกโดยทั่วไปว่า T.M.R (Trainable Mentally Retarded)

4. เด็กปัญญาอ่อนขนาดน้อย IQ 50-70

  •เรียนในระดับประถมศึกษาได้

  •สามารถฝึกอาชีพและงานง่าย ๆ ได้

  •เรียกโดยทั่ว ๆ ไปว่า E.M.R (Educable Mentally Retarded)

           ดาวน์ซินโดรม Down Syndrome

  สาเหตุ

•ความผิดปกติของโครโมโซมคู่ที่ 21

•ที่พบบ่อยคือโครโมโซมคู่ที่ 21 เกินมา 1 แท่ง (Trisomy 21)

อาการ

•ศีรษะเล็กและแบน  คอสั้น

•หน้าแบน ดั้งจมูกแบน

•ตาเฉียงขึ้น ปากเล็ก

•ใบหูเล็กและอยู่ต่ำ รูหูส่วนนอกจะตีบกว่าปกติ

•เพดานปากโค้งนูน ขากรรไกรบนไม่เจริญเติบโต

•ช่องปากแคบ ลิ้นยื่น ฟันขึ้นช้าและไม่เป็นระเบียบ

•มือแบนกว้าง นิ้วมือสั้น

•เส้นลายมือตัดขวาง นิ้วก้อยโค้งงอ

•ช่องระหว่างนิ้วเท้าที่ 1 และ 2 กว้าง

•มีความผิดปกติในระบบต่างๆ ของร่างกาย

•บกพร่องทางสติปัญญาระดับเล็กน้อยถึงปานกลาง

•อารมณ์ดีเลี้ยงง่าย ร่าเริง เป็นมิตร

•มีปัญหาในการใช้ภาษาและการพูด

•อวัยวะเพศมักเจริญเติบโตไม่เต็มที่ทั้งในชายและหญิง

2.เด็กที่บกพร่องทางการได้ยิน

หมายถึง เด็กที่มีความบกพร่อง หรือสูญเสียการได้ยิน

เป็นเหตุให้การรับฟังเสียงต่าง ๆ ได้ไม่ชัดเจน

มี 2 ประเภท คือ เด็กหูตึง และ เด็กหูหนวก

 เด็กหูตึง

  หมายถึง เด็กที่สูญเสียการได้ยิน แต่สามารถรับข้อมูลได้ โดยใช้เครื่องช่วยฟัง จำแนกกลุ่มย่อยได้ 4 กลุ่ม

1. เด็กหูตึงระดับน้อย ได้ยินตั้งแต่ 26-40 dB
  เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังเสียงเบา ๆ เช่น เสียงกระซิบ หรือเสียงจากที่ไกล ๆ

 2. เด็กหูตึงระดับปานกลาง ได้ยินตั้งแต่ 41-55 dB

  - เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังเสียงพูดคุยที่ดังในระดับปกติในระยะห่าง 3-5 ฟุต และไม่เห็นหน้าผู้พูด
  - จะไม่ได้ยิน ได้ยินไม่ชัด จับใจความไม่ได้
  - มีปัญหาในการพูดเล็กน้อย เช่น พูดไม่ชัด ออกเสียงเพี้ยน พูดเสียงเบา หรือเสียงผิดปกติ

3. เด็กหูตึงระดับมาก ได้ยินตั้งแต่ 56-70 dB
   - เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังและเข้าใจคำพูด
   - เมื่อพูดคุยกันด้วยเสียงดังเต็มที่ก็ยังไม่ได้ยิน
   - มีปัญหาในการรับฟังเสียงหลายเสียงพร้อมกัน
   - มีพัฒนาการทางภาษาและการพูดช้ากว่าปกติ
   - พูดไม่ชัด เสียงเพี้ยน บางคนไม่พูด

 4. เด็กหูตึงระดับรุนแรง ได้ยินตั้งแต่ 71-90 dB
   - เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังเสียงและการเข้าใจคำพูดอย่างมาก
   - ได้ยินเฉพาะเสียงที่ดังใกล้หูในระยะ 1 ฟุต
   - การพูดคุยด้วยต้องตะโกนหรือใช้เครื่องขยายเสียง
   - เด็กจะมีปัญหาในการแยกเสียง
   - เด็กมักพูดไม่ชัดและมีเสียงผิดปกติ บางคนไม่พูด

เด็กหูหนวก
   - เด็กที่สูญเสียการได้ยินมากถึงขนาดที่ทำให้หมดโอกาสที่จะเข้าใจภาษาพูดจากการได้ยิน
   - เครื่องช่วยฟังไม่สามารถช่วยได้
   - ไม่สามารถเข้าใจหรือใช้ภาษาพูดได้
   - ระดับการได้ยินตั้งแต่ 91 dB ขึ้นไป

ลักษณะของเด็กที่บกพร่องทางการได้ยิน

•ไม่ตอบสนองเสียงพูด เสียงดนตรี มักตะแคงหูฟัง

•ไม่พูด มักแสดงท่าทาง

•พูดไม่ถูกหลักไวยากรณ์

•พูดด้วยเสียงแปลก มักเปล่งเสียงสูง

•พูดด้วยเสียงต่ำหรือด้วยเสียงที่ดังเกินความจำเป็น

•เวลาฟังมักจะมองปากของผู้พูด หรือจ้องหน้าผู้พูด

•รู้สึกไวต่อการสั่นสะเทือน และการเคลื่อนไหวรอบตัว

•มักทำหน้าที่เด๋อเมื่อมีการพูดด้วย

3.เด็กที่บกพร่องทางการเห็น

  - เด็กที่มองไม่เห็นหรือพอเห็นแสง เห็นเลือนราง

  - มีความบกพร่องทางสายตาทั้งสองข้าง

  - สามารถเห็นได้ไม่ถึง 1/10 ของคนสายตาปกติ

  - มีลานสายตากว้างไม่เกิน 30 องศา

จำแนกได้เป็น 2 ประเภท คือ เด็กตาบอด และ เด็กตาบอดไม่สนิท 

เด็กตาบอด 

 - เด็กที่ไม่สามารถมองเห็นได้เลย หรือมองเห็นบ้าง
   - ต้องใช้ประสาทสัมผัสอื่นในการเรียนรู้
   - มีสายตาข้างดีมองเห็นได้ในระยะ 6/60 , 20/200 ลงมาจนถึงบอดสนิท
   - มีลานสายตาโดยเฉลี่ยอย่างสูงสุดแคบกว่า 5 องศา

เด็กตาบอดไม่สนิท
  - เด็กที่มีความบกพร่องทางสายตา
   - สามารถมองเห็นบ้างแต่ไม่เท่ากับเด็กปกติ
   - เมื่อทดสอบสายตาข้างดีจะอยู่ในระดับ 6/18, 20/60, 6/60, 20/200 หรือน้อยกว่านั้น
   - มีลานสายตาโดยเฉลี่ยอย่างสูงสุดกว้างไม่เกิน 30 องศา

ลักษณะของเด็กบกพร่องทางการเห็น

•เดินงุ่มง่าม ชนและสะดุดวัตถุ

•มองเห็นสีผิดไปจากปกติ

•มักบ่นว่าปวดศีรษะ คลื่นไส้ ตาลาย คันตา

•ก้มศีรษะชิดกับงาน หรือของเล่นที่วางอยู่ตรงหน้า

•เพ่งตา หรี่ตา หรือปิดตาข้างหนึ่ง เมื่อใช้สายตา

•ตาและมือไม่สัมพันธ์กัน

•มีความลำบากในการจำ และแยกแยะสิ่งที่เป็นรูปร่างทางเรขาคณิต

เนื่องจากสองวันที่ผ่านเป็นครู พวกหนูได้นำพวงมาลัยมาไหว้อาจารย์ที่เคารพ ขอให้อาจารย์สุขภาพเเข็งเเรง ประสบความสำเร็จทุกประการนะค่ะ 

การนำความรู้ไปประยุกต์ใช้

•    สามารถนำความรู้พื้นฐานสำหรับเด็กปฐมวัยไปใช้ปฎิบัติกับเด็กพิเศษได้

ประเมินตนเอง

• ตรงต่อเวลา ตั้งใจเรียน

ประเมินเพื่อน

• ตั้งใจเรียน

ประเมินอาจารย์

• อาจารย์เเต่งตัวเรียบร้อย พูดจาเพราะ ยกตัวอย่างการสอนได้เข้ามาก